Sagala puji kagungan gusti, Nu ngaraksa ngariksa saniskara, Nu nyaah asihna temen, Murba balitung tangtung,
Nya
mung ka gusti abdi ngabdi, Miwah neda tulungna, Tuduhkeun kulanun,
Jalan lempeng kenging ni’mat, Sanes jalan anu sasab sasar diri, Tur
danget kabenduan.
1. PANGANTEUR
Cenah
ge, Ieu surat ngajantenkeun Sang Al Amin takbir, sabab tos lami teu
murti wahyu dugikeun ka dienye batur batur “ tah ayeuna mah euy…..
gening geus ditinggalkeun gustina’. padahal ukur can parengna sab gening
tara kendat diauban dituduhkeun dicekapan ti samemeh memeh ( 6-8).
Keur
urang mah ayeuna kudu tibalik: kudu heula atawa sing daek heula lampah
nu 3 ameh meunang ngalaman nu 3 deui. Naha? bisi urang mah pareng yatim
(kabeh ge bakal yatim) ngarasa euweuh nu ngauban, pareng poek asa euweuh
nu nuduhkeun, pareng butuh asa euweuh nu nyukupan. Batur ukur nepi ka
moyok ukur nepi ka karunya. Nya lampah nu 3 diahir surat keur jadi
tumbalna keur jadi palakiahna.
Nu 3 ieu teh dilembur mah
enya enya jadi target atikan /itikad/angen angen/du’a kolot kolot keur
barudakna harayang pisan bisa ningal barudakna teu sakama kama
sakawenang wenang ka jalma susah (yatim); tara sengit keras lampah laku
kanu butuh tulung-menta tulung ka manehna. Jeung bisa nembrakeun ni’mat
nu aya dimanehna sorangan ka batur batur jeung ka dirina sorangan. Ari
ni’mat teh pan ‘nambah’ nya nambahna kudu nepikeun ka nembrak meh puguh
sykuranana da enya sykuraneun. Hartina harayangeun/ngarestokeun pisan
supaya barudakna barisa daraek nulung kanu butuh nalang kanu susah
nuduhkeun ka saluhureun nungtun kasahandapeun nyaangan kanu poekeun
babarengan jeung sasama bakti diri ka nu maha suci. Nu dipamrih supaya
engke karasaeun ku/dimana maranehna geus yatim, boga kapoek boga kabutuh
teh bakal aya tulungna ti gustina sorangan nu teu weleh ngabaturan
najan henteu ti baturna.
Matak nyareatanana kolot kolot
wijaksana di lembur mah: ngolo budak sing daraek shalat dhuha ti
leuleutik kolot mah tinggal memener shalat isyana. Naha? cenah ge geus
kagok ongkoh kolot can wareg ku ngeunahna dhuha wanci gumebyarna langit
kumaha merenahkeun maneh sanggeus isya dina wanci sepi jempling henang
hening. Pikiraneun keur nu enya enya dina ngudag hakekat yatim meh wanoh
ka kamuhammadan dina amprok jeung nu ngadangdanggula sanggeus wareg
napakan asmarandana.
2. SURAT DHUHA (dina Dangdanggula)
Nyalindung
ka maha agung, maha mulya maha suci, Allah nu maha uninga, tina poek
sasar diri, alatan gogoda setan, nu nyiruruk nyiriwuri.
Kalawan
asma Hyang Agung, marengan lampah sayakti, nu janten marga lantaran,
sadaya usik ngajadi, nyaah asih taya kendat, nganteur mahluk nu kumelip.
1.Wad
dhuhaa 2. Wal laili idzaa sajjaa 3. Maa wadda aka rabbuka wa maa
qalaa 4. Wa lal aakhiratu khairul laka minal uulaa 5. Wa la saufa
yu’tiika rabbuka fa tardhaa
Demi mangsa gumebyarna langit
Wanci haneut moyan saniskara
Jeung peuting nalika simpe
Teu pisan ngantep nundung
Pangeran anjeun teh ka diri
Sok sumawona ngewa
Sab diahir timu
Leuwih alus batan mula
Tur pangeran bakal masihan ka diri
Tug awak teh sugema
6. Alam yazidka yatiiman fa aawaa 7. Wa wazadaka dhaallan fa hadaa 8. Wa wazadaka aailan fa agnaa
Lain kapareng anjeun teh yatim
Nya mantena nu nangtayungana
Ngauban awak sakabeh
Tur dina pareng bingung
Samar lampah geusan ngajadi
Mantena nu nyaangan
Nuduhkeun tangtung
Jeung keur pareng kakurangan
Nya mantena sasaka tanggeuhan diri
Nu nedunan nyukupan
9. Fa ammal yatiima falaa taqhar 10. Wa amma saaila falaa tanhar 11. Wa ammaa bi ni’mati rabbika fa haddits.
Kusabab eta ka jalma yatim
Poma tong lampah sakama kama
Sakawenang wenang dewek
Tur kanu butuh tulung
Mementa ti awak pangasih
Tong mere keras
Sengit lampah laku
Jeung kana ni’mat pangeran
Nu dipasihkeun geusan diri murti ngajadi
Tembrakeun tong pegat