Sagala puji kagungan gusti, Nu ngaraksa ngariksa saniskara, Nu nyaah asihna temen, Murba balitung tangtung,
Nya mung ka gusti abdi ngabdi, Miwah neda tulungna, Tuduhkeun kulanun, Jalan lempeng kenging ni’mat, Sanes jalan anu sasab sasar diri, Tur danget kabenduan.
1. PANGANTEUR
Cenah ge, Ieu surat ngajantenkeun Sang Al Amin takbir, sabab tos lami teu murti wahyu dugikeun ka dienye batur batur “ tah ayeuna mah euy….. gening geus ditinggalkeun gustina’. padahal ukur can parengna sab gening tara kendat diauban dituduhkeun dicekapan ti samemeh memeh ( 6-8).
Keur urang mah ayeuna kudu tibalik: kudu heula atawa sing daek heula lampah nu 3 ameh meunang ngalaman nu 3 deui. Naha? bisi urang mah pareng yatim (kabeh ge bakal yatim) ngarasa euweuh nu ngauban, pareng poek asa euweuh nu nuduhkeun, pareng butuh asa euweuh nu nyukupan. Batur ukur nepi ka moyok ukur nepi ka karunya. Nya lampah nu 3 diahir surat keur jadi tumbalna keur jadi palakiahna.
Nu 3 ieu teh dilembur mah enya enya jadi target atikan /itikad/angen angen/du’a kolot kolot keur barudakna harayang pisan bisa ningal barudakna teu sakama kama sakawenang wenang ka jalma susah (yatim); tara sengit keras lampah laku kanu butuh tulung-menta tulung ka manehna. Jeung bisa nembrakeun ni’mat nu aya dimanehna sorangan ka batur batur jeung ka dirina sorangan. Ari ni’mat teh pan ‘nambah’ nya nambahna kudu nepikeun ka nembrak meh puguh sykuranana da enya sykuraneun. Hartina harayangeun/ngarestokeun pisan supaya barudakna barisa daraek nulung kanu butuh nalang kanu susah nuduhkeun ka saluhureun nungtun kasahandapeun nyaangan kanu poekeun babarengan jeung sasama bakti diri ka nu maha suci. Nu dipamrih supaya engke karasaeun ku/dimana maranehna geus yatim, boga kapoek boga kabutuh teh bakal aya tulungna ti gustina sorangan nu teu weleh ngabaturan najan henteu ti baturna.
Matak nyareatanana kolot kolot wijaksana di lembur mah: ngolo budak sing daraek shalat dhuha ti leuleutik kolot mah tinggal memener shalat isyana. Naha? cenah ge geus kagok ongkoh kolot can wareg ku ngeunahna dhuha wanci gumebyarna langit kumaha merenahkeun maneh sanggeus isya dina wanci sepi jempling henang hening. Pikiraneun keur nu enya enya dina ngudag hakekat yatim meh wanoh ka kamuhammadan dina amprok jeung nu ngadangdanggula sanggeus wareg napakan asmarandana.
2. SURAT DHUHA (dina Dangdanggula)
Nyalindung ka maha agung, maha mulya maha suci, Allah nu maha uninga, tina poek sasar diri, alatan gogoda setan, nu nyiruruk nyiriwuri.
Kalawan asma Hyang Agung, marengan lampah sayakti, nu janten marga lantaran, sadaya usik ngajadi, nyaah asih taya kendat, nganteur mahluk nu kumelip.
1.Wad dhuhaa 2. Wal laili idzaa sajjaa 3. Maa wadda aka rabbuka wa maa qalaa 4. Wa lal aakhiratu khairul laka minal uulaa 5. Wa la saufa yu’tiika rabbuka fa tardhaa
Demi mangsa gumebyarna langit
Wanci haneut moyan saniskara
Jeung peuting nalika simpe
Teu pisan ngantep nundung
Pangeran anjeun teh ka diri
Sok sumawona ngewa
Sab diahir timu
Leuwih alus batan mula
Tur pangeran bakal masihan ka diri
Tug awak teh sugema
6. Alam yazidka yatiiman fa aawaa 7. Wa wazadaka dhaallan fa hadaa 8. Wa wazadaka aailan fa agnaa
Lain kapareng anjeun teh yatim
Nya mantena nu nangtayungana
Ngauban awak sakabeh
Tur dina pareng bingung
Samar lampah geusan ngajadi
Mantena nu nyaangan
Nuduhkeun tangtung
Jeung keur pareng kakurangan
Nya mantena sasaka tanggeuhan diri
Nu nedunan nyukupan
9. Fa ammal yatiima falaa taqhar 10. Wa amma saaila falaa tanhar 11. Wa ammaa bi ni’mati rabbika fa haddits.
Kusabab eta ka jalma yatim
Poma tong lampah sakama kama
Sakawenang wenang dewek
Tur kanu butuh tulung
Mementa ti awak pangasih
Tong mere keras
Sengit lampah laku
Jeung kana ni’mat pangeran
Nu dipasihkeun geusan diri murti ngajadi
Tembrakeun tong pegat
Nya mung ka gusti abdi ngabdi, Miwah neda tulungna, Tuduhkeun kulanun, Jalan lempeng kenging ni’mat, Sanes jalan anu sasab sasar diri, Tur danget kabenduan.
1. PANGANTEUR
Cenah ge, Ieu surat ngajantenkeun Sang Al Amin takbir, sabab tos lami teu murti wahyu dugikeun ka dienye batur batur “ tah ayeuna mah euy….. gening geus ditinggalkeun gustina’. padahal ukur can parengna sab gening tara kendat diauban dituduhkeun dicekapan ti samemeh memeh ( 6-8).
Keur urang mah ayeuna kudu tibalik: kudu heula atawa sing daek heula lampah nu 3 ameh meunang ngalaman nu 3 deui. Naha? bisi urang mah pareng yatim (kabeh ge bakal yatim) ngarasa euweuh nu ngauban, pareng poek asa euweuh nu nuduhkeun, pareng butuh asa euweuh nu nyukupan. Batur ukur nepi ka moyok ukur nepi ka karunya. Nya lampah nu 3 diahir surat keur jadi tumbalna keur jadi palakiahna.
Nu 3 ieu teh dilembur mah enya enya jadi target atikan /itikad/angen angen/du’a kolot kolot keur barudakna harayang pisan bisa ningal barudakna teu sakama kama sakawenang wenang ka jalma susah (yatim); tara sengit keras lampah laku kanu butuh tulung-menta tulung ka manehna. Jeung bisa nembrakeun ni’mat nu aya dimanehna sorangan ka batur batur jeung ka dirina sorangan. Ari ni’mat teh pan ‘nambah’ nya nambahna kudu nepikeun ka nembrak meh puguh sykuranana da enya sykuraneun. Hartina harayangeun/ngarestokeun pisan supaya barudakna barisa daraek nulung kanu butuh nalang kanu susah nuduhkeun ka saluhureun nungtun kasahandapeun nyaangan kanu poekeun babarengan jeung sasama bakti diri ka nu maha suci. Nu dipamrih supaya engke karasaeun ku/dimana maranehna geus yatim, boga kapoek boga kabutuh teh bakal aya tulungna ti gustina sorangan nu teu weleh ngabaturan najan henteu ti baturna.
Matak nyareatanana kolot kolot wijaksana di lembur mah: ngolo budak sing daraek shalat dhuha ti leuleutik kolot mah tinggal memener shalat isyana. Naha? cenah ge geus kagok ongkoh kolot can wareg ku ngeunahna dhuha wanci gumebyarna langit kumaha merenahkeun maneh sanggeus isya dina wanci sepi jempling henang hening. Pikiraneun keur nu enya enya dina ngudag hakekat yatim meh wanoh ka kamuhammadan dina amprok jeung nu ngadangdanggula sanggeus wareg napakan asmarandana.
2. SURAT DHUHA (dina Dangdanggula)
Nyalindung ka maha agung, maha mulya maha suci, Allah nu maha uninga, tina poek sasar diri, alatan gogoda setan, nu nyiruruk nyiriwuri.
Kalawan asma Hyang Agung, marengan lampah sayakti, nu janten marga lantaran, sadaya usik ngajadi, nyaah asih taya kendat, nganteur mahluk nu kumelip.
1.Wad dhuhaa 2. Wal laili idzaa sajjaa 3. Maa wadda aka rabbuka wa maa qalaa 4. Wa lal aakhiratu khairul laka minal uulaa 5. Wa la saufa yu’tiika rabbuka fa tardhaa
Demi mangsa gumebyarna langit
Wanci haneut moyan saniskara
Jeung peuting nalika simpe
Teu pisan ngantep nundung
Pangeran anjeun teh ka diri
Sok sumawona ngewa
Sab diahir timu
Leuwih alus batan mula
Tur pangeran bakal masihan ka diri
Tug awak teh sugema
6. Alam yazidka yatiiman fa aawaa 7. Wa wazadaka dhaallan fa hadaa 8. Wa wazadaka aailan fa agnaa
Lain kapareng anjeun teh yatim
Nya mantena nu nangtayungana
Ngauban awak sakabeh
Tur dina pareng bingung
Samar lampah geusan ngajadi
Mantena nu nyaangan
Nuduhkeun tangtung
Jeung keur pareng kakurangan
Nya mantena sasaka tanggeuhan diri
Nu nedunan nyukupan
9. Fa ammal yatiima falaa taqhar 10. Wa amma saaila falaa tanhar 11. Wa ammaa bi ni’mati rabbika fa haddits.
Kusabab eta ka jalma yatim
Poma tong lampah sakama kama
Sakawenang wenang dewek
Tur kanu butuh tulung
Mementa ti awak pangasih
Tong mere keras
Sengit lampah laku
Jeung kana ni’mat pangeran
Nu dipasihkeun geusan diri murti ngajadi
Tembrakeun tong pegat
